دهم

خيال مي‌كردم می‌شود بدونِ باران، بدونِ نسيم، بدونِ خاطره‌هایِ تا ابد رقصان، بدون باغ، بدونِ سبزينه‌هایِ تا آسمان مترنم، بدون حديثِ های‌هایِ بهار، بدونِ خواب و شكوفه و آواز زنده بود و بلند بلند خنديد. درست است می‌شود بدونِ همه حتا، در سيلانِ رنگ و دست و ترانه بود اگر و تنها اگر تو در آينه برقصی!