جواد ترقه

مي‌گويند چندروزي پيش جوادِ لاريجاني حرف‌هايي زده كه در نوعِ خوداَش با مزه است از فرطِ لوس بودن. ظاهرن گفته كه ميرحسين رفتار و گفتاراَش شبيهِ مسعودِ رجوي است. خب دوستانِ زيادي به اين پترات پاسخ داده‌اند اما من مي‌خواهم از پسِ اين چند روز حرفِ ديگری بزنم.
اصولن جواد جون دل‌اَش مي‌خواهد مدام رويِ بورس بماند از اين بابت خيلي شبيهِ صهيونيست‌هااست. البته زبان‌اَم لال نمي خواهم بگويم كه ايشان گرايشي به صهيونيست‌ها دارند نه! هرگز! به انگليسي‌ها شايد اما به اسراييل هرگز. كه حتا او خود را دشمنِ سختِ اسراييل هم مي‌داند و ما هم باور مي‌كنيم. اما مي‌خواهم شباهت را پيدا كنم. صهيونيست‌ها مدام دوست دارند رويِ بورس باشند. اگر مدتي در بوق و كرناي نبودند ناگهان خوداِشان مي‌زنند چند يهودي را در رستوراني ترور مي‌كنند بعد مي‌گويند كه آه ما را كشتند و فلان و بهمان. يك روز هم مي‌زنند به اسمِ ديگران دو تا برج پايين مي‌آورند تا هم‌چنان حضورِ معنوي‌شان باشد. يك روز هم اعلانِ جنگ مي‌كنند و بچه‌ها و زنان و بيمارستان‌ها و مدارس را با خاك يك‌سان مي‌كنند و البته وقتي جامعه‌یِ جهاني عليهِ آن‌ها گارد مي‌گيرد و ناگهان ترسِ آن مي‌رود كه اسراييل به سمتِ انزوا كشيده شود و منفور شود كه واقعن هم هست و بايد باشد و چندين بار هم به ويژه بعد از جنگِ غزه شد و جامعه‌یِ جهاني بر ضداَش حركت كرد و چفيه‌هايِ فلسطيني ارج و قرب پيدا كرد ناگهان از خدا خواسته رييسِ يك دولت پيدا مي‌شود و دوباره آن‌ها را به موضعِ مظلوميت مي‌كشاند، چيزي كه خيلي دوست دارند. بگذريم.
جواد جون هم دل‌اَش مي خواهد با همين خوردك سوادِ خواندن و نوشتني كه دارد مدام در معرضِ تماشا باشد. فرقي هم نمي‌كند چه‌گونه. يك روز مي‌رود با نيك براونِ انگليسي مخفيانه مذاكره مي‌كند و يك‌روز هم جوك‌نويس مي‌شود و ميرحسين را با رجويِ مطرود مقايسه مي‌كند. غرض اين كه نگران نشويد و ناراحتي به خوداِتان راه ندهيد. جواد است ديگر. كاري‌ش هم نمي‌شود كرد.
يا علي!