علومِ انساني و قس‌عليهذا

بر خلافِ بعض دولت‌مردانِ ‌فعلي و حاميان‌اِشان من اساسن گمان ندارم كه علومِ انسانيِ نوعِ غربي‌ش جوانانِ ما را به خيابان‌هايِ سبز كشانده. به عكس گمان‌اَم اين است كه اگر قرار بود آن علومِ‌انساني كاري بكند هم‌اكنون بايد در خيابان‌هايِ اروپا و آمريكا موجِ سبزهايي پرشورتر و جذاب‌تر چنان‌كه در مه 1968، بدونِ حتا لحظه‌یر استراحت مي‌ديديم. اما واقعيت اين است كه آنان تسليم شده‌اَند؛ تسليمِ قدرت، تسليمِ سيستم، و چنان انگاشته‌اَند كه همين است و لاغير و البته آن‌قدر سرمايه‌داري زيرِ پليت‌اشان زده و آب در شكم‌اشان جمع كرده كه ديگر حوصله‌ی فكر كردن هم ندارند چه رسد به اعتراض و حضور و خوانش هايِ علومِ انساني‌وار از قضايا. همين يك قلمِ بحرانِ اقتصادي را بگيريد. فكر كن ميليون‌ها نفر بي‌كار شده‌اَند، ميليون‌ها نفر بي‌اعتبار، وضعيتِ اقتصادي به ريدماني مثال‌زدني بدل شده و آب از آب تكان نمي‌خورد. خوب معلوم است. "آن‌ها خوداِشان درست‌اَش مي‌كنند، آن‌ةا خوداشان واردتراَند. در تخصصِ من نيست. آن‌ها مي دانند چه بر ما مي‌گذرد. آن‌ها اين‌كاره‌اند. هركاري تخصص مي‌خواهد، من فقط بايد صبر كنم" و البته نظامِ استعماريِ رسانه‌ها هم كه كولاك مي‌كند. به ياد بي‌آوريد كه يك‌روز اگر در گوشه‌یی از اين جهان تقي به توقي مي‌خورد تمامِ دنيا انگار راه مي‌افتادند در خيابان‌ها. نه! آقايان علومِ‌انسانيِ غربي (اگر به چنين تقسيم‌بندي‌هايي معتقد باشيم) فوق‌اَش ما را به سيستم اميدورا مي‌كرد و خلاص. مثلِ خيلي جاهيِ ديگر. اما آن‌چه سبزها را سبز كرده علومِ انسانيِ ويژه‌یِ ايرانِ‌اسلامي است. اين‌كه بي‌تفاوت نباشيم اين‌كه مراقبِ دولت باشيم اين‌كه نگذاريم به فساد كشيده شوند. اين‌كه حواس امان به همه‌چيز باشد. اين كه نقاد باشيم و بهع وقت‌اش واردِ عمل شويم. اين‌كه بدانيم حق‌امان چيست و حقِ آن‌ها چيست؟ اين‌كه بخواهيم در جهان به ترين باشيم؛ هم در نظامِ سياسي و هم در نظامِ اجتماعي و فلسفي و ديگر مسايل. و چون الان نيستيم پس خون‌امان به جوش مي‌آيد كه چرا كسي نمي‌جنبد و كاري نمي‌كند.
و بدين سان است كه من فكر مي‌كنم اين نگاهِ سبز از قضا افتخارِ جمهورِ اسلامي است. مالِ خوداِمان است و جالب اين‌كه حالا آن‌ها بايد بي‌آيند و از ما چيز ياد بگيرند. به اين چندتا شعارِ ابلهانه كه بعضي‌ها در بعضي رسانه‌ها مطرح مي‌‌كنند توجه نكنيد. به اصلِ قضيه فكر كنيد. اين رنگ مالِ خودِ مااست. حالا يك بار آن‌ها دارند از ما تقليد مي‌كنند. و اين مبارك است. اين از ظرفيت‌هايِ مااست.يا علي!