2006/12/28
هفتادوششم
سال‌هااست كه امتدادِ كوچه‌ام به خاطره‌یِ يك درختِ كهنه ختم مي‌شود كه روسریِ تو را اول بار نذرِ آمدن‌ات از پیِ آن سفرِ دور و دراز كرديم. درخت حالا مشمولِ عريضیِ كوچه بر جرثقيل تشييع مي‌شود و روسری‌ات در شكاف‌هایِ هزارساله‌اش رگ‌برگی از شاخه‌هایِ خشكيده شده و كوچه هم ديگر آن كوچه‌یِ هميشه نيست. فقط يك چيز بر جای مانده است؛ هنوز هم تو نيستی!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment
با سلام و سپاس از محبت‌اِتان
لطفن در قسمت پايينِ محلِ نظرات بخشِ مربوط به نام و آدرس
Name / URL
را كليك كنيد تا بتوانيد نام و نشاني تان را هم بنويسيد
ضمنن با توجه به برخي مشكلاتِ پيش‌آمده، يادداشتِ شما پس از خوانش در وب‌لاگ قرار داده خواهد شد