شست‌وششم

باران می‌داند كه موهات خيس از اشك‌هایِ من است. بهار می‌داند كه عطرِ پيراهن‌ات از نفس‌هایِ من است. باغ می‌داند كه مه‌تابِ پيشانی‌ت از دست‌هایِِ من است. خواب می‌داند كه آرامشِ چشمان‌ات از كلامِ‌من است. دريا می‌داند كه انحنایِ رويات از ترانه‌هایِ من است. شب می‌داند كه سايه‌هایِ شكوفه‌یی كه بر لب می‌رويانی از بوسه‌هایِ من است. تنها تو نمی‌دانی كه از آنِ‌ من‌ای!