2006/08/12

چهل‌ونهم

حالا كه مي‌روی برو! فقط يادت باشد برگشتی ديدی بر پنجره‌یِ اين كهنه پاره پيراهنی آويخته در باد و خانه خالیِ سال‌هااست، نگویی كاش نرفته بودم. من حتا آهِ پشيمانی‌ات را هم نمی‌توانم ببينم.

No comments:

Post a Comment

با سلام و سپاس از محبت‌اِتان
لطفن در قسمت پايينِ محلِ نظرات بخشِ مربوط به نام و آدرس
Name / URL
را كليك كنيد تا بتوانيد نام و نشاني تان را هم بنويسيد
ضمنن با توجه به برخي مشكلاتِ پيش‌آمده، يادداشتِ شما پس از خوانش در وب‌لاگ قرار داده خواهد شد