بي‌بي‌سيِ فارسي و نگراني‌هايِ ضعفا

من نه بي‌گانه پرست‌ام، نه عاشقِ چشم و ابرويِ اجراكنانِ بي‌بي سيِ فارسي. اما از وقتي اين شبكه شروع به كار كرده تقريبا تمامِ برنامه‌هاش را ديده‌ام و تقريبا هيچ نقصي از لحاظِ تكنيكي نديده‌ام. ذوق زده نيستم اما هرچه در موردِ رسانه، اجرا، برنامه سازي و هدايتِ رسانه‌یی خوانده و شنيده‌ام و استاندارد به حساب مي‌آيد در اين تله‌وي‌زسون به درستي ديده مي‌شود. اصلا هم به محتواي‌اش كار ندارم كه خوب است يا بد. من فقط نگاه مي‌كنم كه چه‌گونه مي‌شود برنامه ساخت و يك‌شبه دل از همه ربود.
اما در موردِ هشدارهايِ جماعتِ دولتي كه هي گاه و بي‌گاه از اين شبكه بد مي‌گويند و تهديد مي‌كنند و مي‌خواهند بگيرند و ببندند و مشكوك‌اند و چه و چه و چه. من به شخصه از اين رسانه‌ها هيچ ترسي ندارم. آن‌قدر در ذهن و انديشه و قلم‌ام، فكر و فلسفه و دانش دارم و متكي به منابعِ طرازِ اولِ فكري هستم كه از اين برنامه‌ةا استقبال هم مي‌كنم چه برسد به ترس و نگراني. از شما پنهان نباشد خيلي هم خوش حال‌ام. حداقل رويِ شبكه‌یِ آماتوري مثلِ صدايِ آمريكا كم شد هرچند آن‌ها از همان روزِ اول هم رويي نداشتند با اين برنامه‌سازي‌هايِ ابتدايي و خنده‌دارشان. اگرچه از حق نگذريم قسمت‌هايي از شباهنگ‌اشان خوب است مخصوصا اگر لونا شاد اجرا كند كه در يك يادداشت اشاره كرده بودم سمبلِ س.ك.س در صدايِ آمريكااست. خوبي‌اش چندبرابر هم خواهد شد. اما بگذريم. اين تله‌وي‌زيون فارسيِ بي‌بي‌سي يك فرصت برايِ رسانه‌هايِ ايرانيِ داخل هم هست كه خود را بسنجند كه پس از عمري بي‌رقيبي حالا مي‌توانند سربلند بيرون بي‌آيند يا نه. چرا كه محتوا به اندازه یِ كافي در اين مملكت وجود دارد و از نوعِ خوب‌اش هم وجود دارد مي‌ماند پرداختِ اين محتوا كه... حالا ممكن است به دوستانِ دولتي بر بخورد كه چرا از بي‌بي‌سيِ فارسي حرف زدم اما من پشت‌ام به كاخِ رياست جمهوري و بخش نامه‌هايِ آقايان بند نيست. پشتِ من به حضور روشن‌گران و روش‌فكراني قرص است كه عمرِ خويش براي‌ نشرِ انديشه گذاشته‌اند. من خودم را هم‌اتاقيِ مرتضايِ آويني مي‌يابم كه در برابرِ هجومِ رسانه‌ها يك روز گفت بايد خانه بر دامنه‌یِ آتش‌فشان بنا كنيم. خانه‌یی كه من در آن زنده‌گي مي‌كنم و به پنجره‌یِ هنر و به ستون‌هاي ايمان و به چشم‌اندازِ مذهب استوار است، با هيچ آتش‌فشاني نه فرو مي‌ريزد نه ذوب مي‌شود. پس نگراني ندارم. ضعفا هم فكري برايِ خودشان بكنند وگرنه در عصرِ ارتباطاتِ كليكي نمي‌شود راه‌هايِ ورودِ يك رسانه را بست.
يا علي!