خسرو گل‌سرخی و نگاهِ تازه‌یِ تله‌وي‌زيون

شايد بگوييد اين هم يك ترفندِ تازه برایِ جلبِ مخاطب است، شايد بگوييد اين هم راهِ جديدی برایِ جذبِ مردم به ايام فجر و دهه‌یِ سال‌گردِ انقلاب است، شايد بگوييد... من مي‌توانم خيلي از اين گفته‌ها را بپذيرم يا نه اما در حالِ حاضر آن‌چه برایِ من مهم است ديدنِ خسرو گل‌سرخی از تله‌وي‌زيونِ جمهوریِ اسلامي است. امشب اتفاقی داشتم برنامه‌یِ فرزادِ حسنی را مي‌ديدم كه ناگهان... نه! خوداَش بود با همان ابهت و همان وقار و همان صداقتِ محض؛ كه استوار سخن مي‌گفت و همين كافي بود كه تا صبح خراب‌ام كند؛ خراب به تمامِ معنایِ كلمه. من نمي‌دانم اين برنامه‌یِ حسني فوق‌العاده هست يا نه اما امشب لااقل يك بخشِ فوق‌العاده داشت از يكي از مردانِ فوق‌العاده‌یِ اين روزگار. من به نيت‌ها كاري ندارم كه انشاءا... خير است. من بعدِ عمري چيزي را از جعبه‌یِ جادويِ ايران ديدم كه سال‌ها بود آرزوي‌اش را داشتم و همين برایِ خرابي‌ام در لحظه‌هایِ تنهايي و ترديد كفايت مي‌كند. و آخر اين‌كه اگر اين نگاه يعنی تجليل از بزرگانِ اين سرزمين با هر مرام و انديشه تنها با اهرمِ اشتراكِ پاي‌داري و مردانه‌گی و ايثار، اگر در رسانه‌یِ ملي تداوم گيرد، بي‌شك هم رسانه آبروي‌اش را باز خواهد جست و هم جنابِ ضرغامي در ذهن‌ها ماندگار خواهد شد. راست‌اش را بخواهيد اين روزها بهانه‌یِ خوبي است كه حقايقی ديگرگونه بروز كند از جمله نقشِ آدم‌هایی كه كم‌تر به آن توجه شده در اين سال‌ها بر خلافِ اوايلِ انقلاب، و چه به‌تر كه رسانه‌یِ ملي در اين ميان پرده‌هایِ ترس و سوءنفاهم را براندازد و نترسد و كانونِ آزادی و تقابل و تعامل شود كه تجربه ثابت كرده مردمانِ نجيبِ سرزمينِ ما راهِ درست را خواهند شناخت و خواهند پيمود. باقي دلی خراب كه خاكِ پایِ مردان و زنانِ بالابلندِ سرزمينِ مادری!
يا علي!