شوهايِ لباس و استعمارِ انساني

حالا مي‌دانم چرا از اين شوهايِ لباس و فشن متنفراَم. خوب كه نگاه مي‌كنم زناني و البته در برخي شوها مرداني كه حاملِ لباس‌هايِ تازه هستند، آن‌قدر شبيهِ هم گريم مي‌شوند كه تقريبن تفكيك‌اِشان از هم غيرِ ممكن است. همه شان يك‌شكل و البته زشت. آنا مي‌گويد كه برايِ اين شبيهِ هم گريم مي‌شوند و نازيبا كه ديده نشوند و در عوض لباس‌ها ديده شوند و به چشم بي‌آيند. مي‌دانم اما درست به همين دليل از اين شوهايِ مسخره و ابلهانه و حيواني متنفراَم. من به تكثر معتقداَم و بنابراين آدم‌هايِ يك‌رنگ را محصولِ استعمار مي‌دانم. اين شوها نگاهي استعماري به زنان و اصولن به انسان دارند. و البته اضافه كنم نگاهي استحماري. خوب ببينيداِشان شبيهِ الاغ‌هايي شده‌اَند كه تنها چيزهايي كه حمل مي‌كنند مهم است نه خوداِشان. و اين‌ها لباس حمل مي‌كنند. من به كرامتِ انسان ايمان دارم و به فرديت و آزادي و امكانِ تنوعِ شكل و قيافه و انديشه. اين شوها نه تنها استعماري، ضدِ زن كه ضدِ انسان، ضدِ آزادي، ضدِ عقايدِ متكثر و ضدِ هرنوع تنوعِ انساني است. در عوض تا دل‌اَت بخواهد تنوعِ احمقانه‌یِ لباس در آن يافت مي‌شود. وقتي آدم‌ها متنوع و متكثر نباشند لباس‌ها به دردِ چُرمانه‌گي هم نمي‌خورند. پس پيش به سويِ آزاديِ حقيقي و كرامتِ زنانه در همه‌یِ ابعاد. و مرده باد هر نوع انديشه‌یِ استعماريِ دربند كننده‌یِ انسان‌ها.
يا علي!