هول

احساس می‌كنم در جزيره‌یی هستم كه از يك‌سو به دروغ، از يك‌سو به عدمِ دركِ متقابل، از يك سو به تنهایی و از يك‌سو به جهنمی به نامِ واقعيت و از جهت‌هایِ ديگر به تنگ‌نایِ دويدن و نرسيدن، سرقتِ لحظه‌ها و فرصت‌هایِ تا ابد فراری، نگاه‌هایِ نامطمين و خنجرهایِ برهنه منتهی است. زيرِ پاي‌ام حالا كوهِ يخی است كه ترك خوردن‌اش مدت‌هااست آغاز شده است.حالا تو هی بگو ادامه بده!