2008/05/10

نود و دوم

اگر يك‌روز آمدي و ديدي كه نيستم، برایِ اين نيست كه طاقت نياورده‌ام و از فرطِ نيامدن‌اَت خانه را تنها گذاشته‌ام. نه! رفته‌اَم تا لبِ چشمه آب بنوشم از فرطِ تشنه‌گيِ نبودن‌ات. همين! چند لجظه صبر كني خيسِ دوری‌ات بر مي‌گردم.

No comments:

Post a Comment

با سلام و سپاس از محبت‌اِتان
لطفن در قسمت پايينِ محلِ نظرات بخشِ مربوط به نام و آدرس
Name / URL
را كليك كنيد تا بتوانيد نام و نشاني تان را هم بنويسيد
ضمنن با توجه به برخي مشكلاتِ پيش‌آمده، يادداشتِ شما پس از خوانش در وب‌لاگ قرار داده خواهد شد